"การเรียนรู้ ไม่แก่เกินวัย ไม่ไกลเกินเอื้อม" ใครจะเถียงว่าไม่จริง สำหรับผมแล้ว มันเป็นเรื่องจริงครับ เพราะคนเราทุกคน ไม่ว่าจะทำอะไรก็แล้วแต่ ทั้งตอนตื่นและตอนนอน ล้วนเป็นการเรียนรู้ทั้งสิ้น และเป็นการเรียนรู้ที่ไม่รู้จักจบสิ้น วันนี้ก็เช่นกัน ผมได้มีโอกาสเข้าไปศึกษาเรียนรู้ด้านศิลปกรรม การนุ่งผ้าให้โอ่งเพื่อเพิ่มมูลค่าให้ผลิตภัณฑ์ชุมชน โอ่งดินเล็ก ๆ นี่แหละครับที่หลาย ๆ คนเห็นเป็นเพียงภาชนะใช้สอยหรือใช้ตกแต่งธรรมดา ๆ นี่แหละ ซึ่งสถานที่ที่ผมไปเรียนรู้คือ งาน กศน.สัญจร 2556 ภาคตะวันออก ที่จังหวัดชลบุรี โดยวิทยากรประจำบูธจาก ศูนย์ฝึกวิชาชีพจังหวัดกาญจนบุรี "สามสงฆ์ทรงพระคุณ" เป็นผู้สอนและให้คำแนะนำในการทำกิจกรรม
ในขณะที่เรียนรู้วิธีการทำอยู่ก็ได้ฉุกคิดถึงชุมชนบ้านเกิดของตนเองทันทีว่าในชุมชนที่ผมอยู่อาศัยมาตั้งแต่เล็กจนโตมีวัสดุอะไรที่น่าจะนำมาประยุกต์ทำในลักษณะนี้ได้ ผมก็คิดถึง ลูกน้ำเต้า ขึ้นมาทันที ถ้าผมนำลูกน้ำเต้าที่มีอยู่ในชุมชนของผมมาทำมันจะออกมาหน้าตาแบบไหน คงสวยงามไม่แพ้ โอ่งดิน เป็นแน่แท้ และมันเป็นแรงบันดาลใจให้ผมคิดอยากจะต่อยอดจากการเรียนรู้ในครั้งนี้ ด้วยการเอาน้ำเต้ามานุ่งผ้า ดูบ้าง
และต้องรอดูต่อไปนะครับ นี่เป็นเพียงความคิดที่ออกมาจากหัวสมองในเวลานั้น หากมันสำเร็จขึ้นมาอย่างที่ตั้งใจไว้ ผมจะนำเอามาอวดทุกคนได้ยลโฉม "น้ำเต้าน้อยนุ่งผ้า" ของผมในโอกาสต่อไป ผมขอขอบพระคุณท่านวิทยากร ศฝส.สามสงฆ์ทรงพระคุณ เป็นอย่างสูง ที่เปิดโลกทัศน์ และให้โอกาสผมในการเรียนรู้ อันจะเป็นประโยชน์และต่อยอดองค์ความรู้ พัฒนาทักษะวิชาชีพในอนาคตของผม ยามเมื่อผมได้กลับไปพัฒนาภูมิลำเนาบ้านเกิดของผมที่จังหวัดเลย ต่อไป
